16 februari 2018 Bariloche Argentinië

Het ging vandaag als een sneltrein, maar 10 km gravel en die was heel goed te berijden. De 320 km gingen heel snel, de wegen waren bochtig maar deze bochten kunnen met hoge snelheid worden genomen. We rijden gemiddeld 70 mijl per uur en dat is ongeveer 112 km per uur.

Gisteravond zijn we uit eten geweest in Esquel, een plaats die vergelijkbaar is met Borne. We kwamen in een restaurant terecht waar je kon kiezen tussen barbecuevlees van 300 of 500 gram. Dit is dus echt traditioneel eten. Ik heb de 300 gram gehad en Thijs de 500, alles opgegeten natuurlijk en het was lekker voldoende.

Nu zijn we in Bariloche, een behoorlijke grote plaats die zeker met Almelo of Hengelo te vergelijken is. Een grote wandelboulevard waar heel veel winkeltjes naast elkaar zijn. Uiteraard ook heel veel souvenirwinkels.

Wanneer we Zuid-Amerika vergelijken met Europa zit er niet veel verschil in. Ook hier hebben ze goed gevulde supermarkten, luxe winkels voor outdoor en ook heel veel chocoladewinkels. De wegen zijn in de stad allemaal asfalt, tenminste de doorgaande wegen. Afslagen op een hoofdweg gaat tot 20 meter goed en dan wordt het gravel. Hier in Bariloche is alles asfalt, het is een hele drukke stad, komt misschien doordat het vrijdagmiddag is en vakantietijd.

Eduardo, onze gids tijdens deze reis, weet hier behoorlijk de weg en vanavond gaan we weer ergens met elkaar eten. We doen dat heel gemakkelijk, al het eten gaat op een rekening, de drank natuurlijk ook, een van ons betaald en Thijs houdt via een app bij wie hoeveel betaald heeft. Op het eind van de reis zien we wel hoe we uitkomen.

Nu we het over Eduardo hebben, ik heb hem nog niet voorgesteld. Hij is Peruaan en in loondienst van Lars Kaldenhoven. Hij zit normaal gesproken bij Lars op kantoor en bereidt de reizen voor, doet de financiële administratie en gaat mee als reisleider. Dit doet hij samen met Dietrich, een Belg die al 20 jaar in Peru woont en als zelfstandig monteur mee reist en de motoren repareert indien nodig. Hij zit in de volgauto en zorgt voor onze bagage. Hij is heel erg onverschillig, hij knalt rustig met de auto en trailer voor de motoren met 120 over de weg, en de gravel, dat laat zich raden.

Wij hebben onze reis geboekt bij Motortrails in Amsterdam, maar nu wij hier zijn, weten we hoe het zit. Motortrails geeft onze namen door aan Lars Kaldenhoven en hij is degene die deze reis eigenlijk doet. Hij heeft veel meer reizen dan Patagonië en rijdt dan met z’n eigen motoren naar die landen waar hij dus boekers voor heeft. Doordat of Lars of Motortrails niet goed heeft opgelet moeten wij 1 dag eerder naar huis. Wij gaan zondag richting Temuco en moeten ’s middags meteen op het vliegtuig naar huis. De anderen van onze groep hebben nog 1 overnachting in Temuco en vliegen maandag weg. Dit hadden wij ook veel liever gehad maar de communicatie tussen Lars en Motortrails liep niet goed. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken met Motortrails.

Morgen gaan we weer naar Chili, de hele lange wegen van Argentinië zullen we wel achter ons laten en ook de weidse blikken van de steppen. Vandaag zijn we wel dichterbij het Andesgebergte gereden en dan merk je wel dat het vlak achter deze bergen beter is dan 10 km landinwaarts. Hier staan veel meer bomen en zelfs bossen. We zijn vandaag ook weer door een nationaal park gereden.

We hebben nu nog een uurtje voor we ergens naar toe gaan om te eten, liggen samen heerlijk op bed om bij te komen van afgelopen nacht waar we bijna niet hebben geslapen van het lawaai op straat. We sliepen met de ramen open omdat het zo warm op de hotelkamer was en buiten werd om de 5 minuten de bussen afgeroepen, dit ging de hele nacht zo door. Ook hier zijn ze gender neutraal want ze zeggen heel netjes Buenos dias.

Dit was het voor vandaag, morgen vertellen we iets over de laatste dag en zondag over de allerlaatste dag.

Hans

P.S. Voor wie het gemist heeft, bij 15 februari hebben we foto’s toegevoegd