7 februari 2018 Puerto Natales Chili

Het is nu bijna half 10 en wij komen net terug van ons eten. Heerlijke zalm gegeten wat een specialiteit is in puerto Natales.Vanmorgen begon het weer goed. Omdat wij gisteren allemaal bijna zonder benzine hebben gezeten en de tank op reserve hebben gezet kan er ook vuil in de carburateur komen. Dat gebeurt natuurlijk, dit keer met de motor van Ted. Deze moet bijna helemaal uit elkaar en daarmee wordt het dus een half uur later dat we vertrekken. We rijden naar het noorden naar het Nationale Park. We beginnen met mooi asfalt en na 70 km hebben we ook af en toe gravel en dat is moeilijk. Je rijdt op de asfaltweg en dan ineens ca 100 mt gravel en dat doe je dan met ca 70 mijl snelheid. Wij hebben motoren die de snelheid in mijlen aangeven.Dat is wel even rekenen maar ach, het interesseert mij ook niet, net zoals de tijd mij niet interesseert. We gaan gewoon rijden en of het nu 100, 200 of 450 km is, we moeten deze afstanden toch overbruggen.

Onderweg komen we ontzettend mooie meren tegen, de een diepblauw en de andere groen. Allemaal water van de gletsjers die wij af en toe ook zien. Aangekomen bij de ingang, kopen wij ons kaartje en rijden dan verder door de bergen, alleen op gravel. Het is behoorlijk druk, veel wandelaars en veel bussen. We passeren ze allemaal want we trekken ons niets aan van snelheidsbeperking. De meeste auto’s gaan ook netjes aan de kant wanneer ze ons zien aankomen. We raken elkaar kwijt door dit verkeer maar ook omdat dan de een, dan de ander stopt om foto’s te maken, maar we komen allemaal bij elkaar om ergens op een camping de meegenomen lunch te nuttigen.Maar we hebben pech, het weer slaat om, het wordt grijzer en ja hoor er valt een beetje regen uit. We besluiten op het verkeerde moment verder te rijden want we rijden net en dan komt met bakken uit de lucht. Gelukkig maar een paar minuten, maar we worden wel nat. mMjn pak is dus bewezen niet waterdicht.

Afgesproken dat we op eigen houtje naar beneden gaan en gaan stoppen wanneer we willen voor de foto’s. Ik rij met Dennis en Ted naar beneden. We rijden rustig door want echte snelheid kunnen we niet maken op gravel. We komen weer op het asfalt en dan gaat het sneller. Het verkeer wordt minder en we gaan nu toch een stuk sneller. Maar opeens trekt mijn motor in een bocht naar rechts over de middenstreep. Ik heb heel veel moeite om weer terug op mijn helft te komen en rij iets rustiger, maar mijn stuur blijft ontzettend trillen. Ik rij nog een stukje verder met lage snelheid, krijg nog een 100 mrt gravel te rijden maar het het wordt niet beter met het trillen. Ik stop om te kijken wat de oorzaak is en het blijkt een leeglopende voorband te zijn. Ted, die voor mij rijdt, heeft niets in de gaten en rijdt door. Ik doe mijn helm af want de volgauto is altijd de laatste, en ja hoor, na 40 minuten gewacht te hebben komen Thijs en John aanrijden want deze 2 maken veel foto’s. Ze stoppen natuurlijk en vragen wat er aan de hand is. Uiteraard zien ze mijn platte band en ze wachten allebei. Na 5 minuten komt ook de volgauto en die heeft alles bij de hand om de binnenband te vervangen. Dit duurt ook een klein half uurtje en dan kunnen we verder. Gelukkig is het opgehouden met regen en heb ik hier al die tijd in het zonnetje gestaan.

Vlak voor dat we Puerto Natales binnenrijden begint de motor van John te stotteren omdat deze geen benzine meer heeft. Gauw op reserve gezet en dan weer verder. Ook mijn motor moet naar de reserve en we komen net op tijd aan om bij te tanken.Nu, dit is het verhaal voor vandaag. We gaan morgen weer terug naar Argentinië en blijven daar ook nog een paar dagen, dus onze Chileense Peso’s moeten weer worden veranderd in Argentijnse Peso’s.

Zien jullie morgen weer

Welterusten.