vandaag begonnen met de wandeling naar Muxia, maar eerst moeten we naar Santiago de Compostela en Finesterra, ik denk dat ik hier ongeveer 10 dagen voor nodig heb.
Maar intussen is er heel wat gebeurd en nooit iets geschreven, dus dat gaan we nu maar eens inhalen. Wat willen jullie allemaal weten? Wat zeg je, Alles, ik ga mijn best doen!
op 7 juni ben ik aan gekomen in Roncesvalles, de nacht ervoor heb ik geslapen in Thiviers in de Dordogne waar ik ook in 2010 op de camping heb geslapen, toen ik in de middag aan kwam in Roncesvalles waren ze ontzettend blij met de 2 centrifuge’s die ik bij mij in de camper had, ze werden meteen gebruikt. Daarna mijn camper lekker geïnstalleerd op de parkeerplaats en mijn slaapplaats veilig gesteld en ingericht, in de avond heb ik mij zelf moeten vermaken want de periode die toen nog aan het werk was wil geen andere personen in de keuken hebben, wel heb ik toen wat drinken mee genomen en wat beschuitjes want de volgende dag moet je wel eten. Zelf had ik nog boter en vleeswaren en nog wat zoet (wat verboden is voor mij maar wel lekker) dus de volgende morgen geen honger.
Omdat ik toch niets te doen had ben ik op de fiets naar Burguette gereden ca 3 km om daar enkele cache’s te zoeken, ik heb er 3 gevonden en 3 niet kunnen vinden. Maar die komen nog wel 1 keer. In de avond kwamen alle anderen van onze periode ook aan en samen hebben wij het diner in het hotel genomen en lekker bij gepraat.
Om 11 uur de volgende ochtend (vrijdag 9 juni) hebben wij de overdracht gedaan en om 2 uur is het aan de volle bak, we hadden die dag al meteen 229 pelgrims te verwerken.
om alle dagen uitgebreid te vertellen zou ik 1 boek moeten schrijven dus nu enkele hoogtepunten:
de 4e dag kregen we een hele mooie Duitse vrouw ca 25 jaar met bedwantsen, heel discreet gaan we hiermee om, ze sliep op 116, ( later meer over dit bed), alle kleren werden gewassen en ze nam het heel geladen op, het is ook niet niets wanneer je anderen al je kleren, rugzak en alle andere dingen moet zien schoonmaken door stoom.
de 6e dag komt een Engelsman met zijn hand voor het kruis en zegt veel pijn te hebben aan zijn penis, wij, Wim en ik kijken elkaar aan en denken allebei, wat moeten we hier nu mee, maar ervaren dat we zijn besluiten we naar het certo de salut te gaan in Burguette alwaar een dokterspraktijk is, Wim rijdt met zijn eigen auto en wat blijkt later, de plein is helemaal ingetrokken in het lichaam, hadden wij nog nooit gehoord dat zoiets kon maar het blijkt te komen dat je dan veels te weinig hebt gedronken, door 2 jonge vrouwelijke artsen is de penis weer te voorschrijf gehaald en de pijn was weg, hij hoefde zelfs niets te betalen en was weer heel erg blij dat de pijn weg was, opdat moment dacht ik bij mij zelf, veel drinken als je op weg gaat en bent want dat wil ik niet mee maken.
Vorige week komt 1 jonge vrouw met 1 baby van ca 1 jaar binnen en die draagt ze op de buik, haar rugzak weegt meer dan 25 kg en dat is heeeeeel erg zwaar, in de avond zie ik haar op de 2e verdieping en kom met haar aan de praat, ik vraag haar waarom zij de camino loopt met dat kleine kind, draait ze zich om, begint te huilen en tijdens het weglopen zegt ze mijn man is 3 maand geleden verongelukt en ik wil nu alleen maar wandelen en wandelen. Daar sta je dan met je volle verstand en helemaal verstomd.
de bedwantsen blijven komen, we hebben ze 6 keer gehad in de zelfde cabine, we waren het op een gegeven moment zo zat dat we alle bedden uit elkaar hebben gehaald en de plastic doppen van de bedbodems in de wasmachine hebben gedaan we hebben zeker in bed 116 4 nesten gevonden, achteraf blijkt het nog niet voldoende te zijn geweest omdat de volgende periode er ook last van heeft gehad in het zelfde bed, gisteren (maandag26 juni) is er een speciaal bedrijf gekomen om alles te vergassen maar toen was ik al weg.
Ik ben 2 dagen langer gebleven om de nieuwe mensen in te werken, ze waren maar met 7 personen waarvan 5 nieuwe dus dan is het een hele opgave, zelf heb ik de 3e verdieping schoon gemaakt mar Carry die dat nu verder alleen moet doen, het is wel heel raar om dan weg te gaan, het is net of je je huis leeg hebt gehaald en de nieuwe bewoners er een andere indeling van maken en je mag je er niet meer mee bemoeien, en dat is wel moeilijk voor mij, zeker als je ziet dat de Jefe die er nu is heel andere dingen doet dan wij in de groep. Maar all’e je gaat toch weg en dan zie je het ook niet meer.
zondag ben ik verder gegaan en ben ik met de camper tot Castrojeriz gereden, op de camping waar ik ook geslapen heb 7 jaar geleden, maandag ben ik verder gegaan naar Melide, daar hebben 1 jong Nederlands stel 1 oude boerderij gehuurd en proberen daar 1 albergue van te maken, oei oei wat zal dat moeilijk zijn en worden, met hun 5 kinderen varieerd van 1 tot 9 jaar die ze zelf ook les moet geven proberen ze het hoofd boven water te houden, er waren opdat moment 8 pelgrims die moesten slapen in tenten en ik kon in mijn camper blijven.
afgesproken is dat ik mijn camper daar 10 dagen in de schuur kon laten staan en vannacht dacht ik, die rustdag die ik mij zelf gegeven had die komt later wel een keer, ik wilde daar weg, en dat heb ik dan ook gedaan om 11 uur, mijn rugzak helemaal ingepakt, weer te zwaar natuurlijk, maar is te dragen, vandaag. Tot Azua gekomen en morgen de volgende 20 km naar SdC en dan de volgende dag nog 1 kleine 18.
Zaterdag wil Arturo nog 1 paar dagen komen wandelen richting Finesterra wat ik ontzettend leuk vind.
probeer jullie op de hoogte te houden verder.
groetn uut Azua
Hans uut Twente
Hoi Hans.
Wat een verhaal. pfffff. Wij hadden inderdaad al lang niks meer gehoord van je. Maar gelukkig gaat het goed met je. Ik lees je verhaal met heel veel plezier. Succes met je reis. Liefs.
Hallo, wat een verhalen en een mens kan wat meemaken. Het blijft leuk en boeiend. Leon is veilig en wel thuis. Hij heeft er precies eenaandacht over gedaan. Het waren 2589 km voor hem. Naar Finesterre ben ik mee geweest met een auto. Het is daar prachtig en indrukwekkend. Ben blij dat ik het allemaal gezien heb want ook Santiago maakt indruk. Veel succes verder
Gerda
Mooi verhaal weer Hans! En ja, loslaten van ‘onze’ albergue, dat is iedere keer moeilijk. Fijne wandeldagen verder en tot ziens in Driebergen,
Piet en Janine
Hoi Hans, wat mooi om weer wat van je te horen, je hebt weer heel wat mee mogen maken. Ik wens je nog veel wandelplezier en kijk uit naar je volgende verhaal. Veel liefs Crisitien.
Mooi pa! Veel plezier!!
wat een verhaal van die Engelsman, Hans…..
blijf maar goed drinken……….
heel erg veel plezier op je verdere tocht naar het westen. ( weet dat je al,in Santiago bent)
zag net pas dat je weer verhalen aan het vertellen bent, vandaar deze late reactie.
Hans wat maak je weer veel mee we blijven je volgen.
hallo hans,ik dank jou voor al die persoonlijke verhalen en ervaringen
van mensen,zo verschillend maar ook weer zo menselijk.
Ik wens je met je camper een veilige rei reis met in je rugzak een rijkdom
van kostbaarheden.
“vrede en alle goeds”.
tot ziens:
theo.