23 juni 2015 Najera 31 km

vanmorgen om 1/4 voor 6 de wekker, begonnen met de voeten van Harry, gisteravond voor het slapen gaan ook de voeten al gecontroleerd en door geprikt, hij heeft een paar vervelende blaren op beide voeten, onder de middelste teen, aan beide voeten en op de hak van beide voeten, en deze laatste zitten onder het eelt en die durf ik niet door te prikken, de blaren onder de tenen heb ik vanmorgen pas afgeplakt en nu net gecontroleerd, zagen er goed uit maar hebben nog wel zorg nodig.

Dus na het ontbijt van toast met boter en een paar  met jam, het stokbrood was zo hard dat deze niet te eten was, aan de wandel. Het duurt meer dan 1 1/2 uur om de stad uit te komen en 7 km  op een asfaltweg waar de trimmers ook hun spieren los maken, dus een drukte van jewelste.

In Navarrete een stop gemaakt en een broodje en 10 km verder het is dan bijna 12 uur nog een in Ventosa, allemaal hele kleine plaatsjes die van de wijnbouw en de camino moeten leven, inderdaad het wordt steeds meer een toeristische tocht naar Santiago, kilometers voor een dorpje krijg je al folders in de hand gedrukt waar je kunt gaan slapen en eten want zij zijn de beste.

De berg die wij op moesten ging heel werkelijk heel gelijkmatig omhoog en ook zo naar beneden, koste bijna geen energie dus de vermoeidheid was niet zo groot als een dag ervoor.

in Najera aangekomen eerst het hel stadje door en toen herkende ik het, hier hebben we 5 jaar geleden ook ook overnacht in een van de vreselijkste Alberque van de camino, 80 man op 1 zaal zo dicht op een gepakt dat je nauwelijks een doorgang had, dus hier had ik geen zin in, nog geen 25 mtr later komen wij bij een alberque en laat deze nog net 3 plaatsen overhebben, Harry en ik delen een kamer en Diana slaap met 2 anderen op de kamer ernaast. Lieke, het wordt lachen vannacht want we gaan met een zakje chips naar bed.

Toch een beetje weemoedig, morgen gaan we elk een weg, we hebben een prachtige 15 dagen gehad samen, lekker gepraat onderweg over alles en nog wat maar ook kilometers naast en achter elkaar gelopen zonder iets te zeggen. Frankrijk was heel zwaar, zwaarder dan Spanje maar beide landen zijn bijzonder, we hebben vooral in Spanje heel veelmensen ontmoet, we blijven ze nog steeds zien en ik hoop dat Harry onderweg deze mensen ook tegen blijft komen.

het punt is dat hij op het eind van zijn vakantie pas in Santiago arriveerd en misschien een paar dagen moet smokkelen, wij kunnen niets meer regelen voor hem, het is nu zijn feestje, ik heb Harry wel op een hele andere manier leren kennen dan de Pastoor die ik voor die tijd kende, en mijn respect is alleen maar toe genomen.

Vanavond een keer geen pelgrim menu, we gaan lekker met z’n 3en ergens goed eten als afscheid, ook tussen Diana en Harry klikte het goed en wij verlaten de camino dan allemaal met een heel apart gevoel, maar wel een hele bijzondere vriendschap blijft.

groetn uut Najera

Hans uut Twente