Wij zitten nu een San Roman, een heel en dan ook werkelijk heel klein plaatsje wat ws niet op de kaart staat [Red: Natuurlijk wel!: Kijk hier maar!]. We zijn hier in een albergue die van een particulier is dus privado en deze man zorgt ook voor het eten voor ons.
Het gaat als volgt: tegen 6 uur vraagt hij wat je eten wilt uiteraard en pelgrimsmenu en dat schrijft hij op. Wij zijn hier met ons 10en waarvan 8 personen willen eten dus gaat hij met die lijst snel naar Lugo. (20 km lopen) en besteld daar in een restaurant ons eten. Rijdt dan als een gek weer terug om tegen 8 uur het eten op te dienen, wat natuurlijk alweer koud is maar het heeft wel z’n charme zo. Hij doet werkelijk alles om ons het naar de zin te maken.
We zijn vanmorgen Lugo ontvlucht. We vonden beide de grote stad helemaal niks. Veel te druk voor ons, wij die al meer dan 10 dagen rustig door de bergen lopen en dan ineens in een grote stad. Nee, wij voelden ons niet thuis, daarbij komt dat ik mij een stuk beter voel dan gisteren. Vandaag had ik weer zin in eten wat ik gisteren absoluut niet had, dus de broodjes smaakten weer.
Het was een saaie etappe vandaag van de 20 zeker 18 kilometer op asfalt gelopen waar de auto’s zo snel reden dat je de vouwen uit de broek halen. 1 auto reed langzaam maar dat was z’n 45 km karretje.
Om 2 uur al op de plaats van bestemming, en wat een rust. Vincent, Ann en Charlotte (2 meisjes uit Canada die wij ook regelmatig tegenkomen) zijn hier ook. We slapen op 1 kamer met elkaar. Hier staan 6 stapelbedden. Het is best gezellig, we vertellen elkaar verhalen en praten over alles en nog wat. Emma ik denk hier vaak aan jou want de meisjes zijn van jouw leeftijd. Ook zijn hier 2 zussen uit Amerika, Birgitte uit Duitsland, Florance uit Frankrijk en een mevrouw van 68 die gisteren in Lugo is begonnen maar weinig kilometers per dag loopt. Zo zie je maar dat we met een heel klein maar leuk gezelschap wandelen. Dan heb ik het nog niet over de 8 Spanjaarden die nu in een albergue iets verderop zitten. Dat zijn 1 echtpaar, 1 jong stel dat voor echtpaar door gaat en 4 jongens (mannen) waar we alleen hallo mee zeggen tenminste “ola bean dias” Dat betekent “Hallo, goedendag”.
Het wordt nu tijd dat we gaan slapen want iedereen ligt al in bed. Doordat ik heel laat mijn internet voor elkaar heb gekregen wordt het verhaal dus ook later op de site gezet.
Jullie allemaal een prettige avond en tot morgen wanneer we op de route de France komen, namelijk in Melide. Voor degene die mijn timetabel hebben of hadden, we zijn nl vanmorgen omgeswitched naar de zuidelijke route en niet naar de oorspronkelijke noordroute wat de bedoeling was. Ik moet morgen wel met Arturo bellen en een andere afspraak maken maar dat hoeren jullie morgen.
Groetn uut San Roman
Hans uut Twente
oja, met Theo is ook alles goed, ik zal vragen of hij morgen een verhaal schrijft.
Hoi Hans,
Weer even een paar dagen camino gelezen. Wandelen, eten en drinken. En heel veel leuke mensen ontmoeten. En wat geniet ik toch van je verhalen. Veel succes, geniet en zorg goed voor jezelf. Liefs, Joke xx