28 juni 2014 Grandas de Salime

Ha ha ha, Ik heb jullie gisteren inderdaad op een verkeerd spoor gezet zodat jullie het niet konden vinden in Google. De plaats, nou ja gehucht, want die heb je hier alleen maar, heet Berducedo! Het is inderdaad een heel klein plaatsje maar misschien staat het wel op streetview [Red: Ja dat doet het! Klik!!]. Gisteravond in de plaatselijke bar gegeten. Blijkbaar eten alle pelgrims daar want er is niets anders. Naast de bar zit een supermarkt, tenminste dat staat op de deur, achter de deur gaat een winkel schuil die bij ons niet door de keuringsdienst van waren komt. Direct achter de deur zit op de stoel waarschijnlijk de man van de vrouw die in de winkel loopt te schetteren en die heeft een stel kleren aan die ws al in geen jaar gewassen zijn. Onvoorstelbaar, maar toch kopen wij hier een paar appels, banaan (Theo) en 1,5 Ltd water uit een fles die (gecontroleerd) gesloten is.

Dan maar eens in de bar kijken. Ziet er aardig uit en we besluiten om maar meteen te blijven en we bestellen en fles royga om dat het toch nog wel 1 uurtje duurt voor dat we kunnen bestellen. Heerlijk in de zon op het terras lekker kijken naar de mensen om ons heen.

Om half 8 kunnen we bestellen, dat klopt ook wel want een kwartier geleden stopt er een auto en stapt de vrouw uit die het eten wel zal klaar maken. En dat klopt! Wij zijn een beetje, nou ja een beetje veel verrast, dat we in het Nederlands worden aangesproken door het meisje achter de bar. Zij blijkt een Nederlandse moeder te hebben uit Zwolle maar is wel in Spanje geboren. Toch een beetje schrikken want heeft ze gehoord wat wij allemaal hebben gezegd op het terras.

Om half 10 na het eten (een lekker stuk ham en patat en een hele grote schotel groenvoer) lekker naar de albergue om te gaan slapen, ja jullie lezen het goed we gaan vroeg plat.

Vanmorgen om half 6 staan de Amerikaanse meisjes weer op om ook snel weg te gaan. De Spanjaarden beginnen om 6 uur te ontwaken en wij tegen kwart voor 7. We eten ons gekochte broodje van gisteren op in een bushokje. Slikken het weg met water die in de rugzak zit en om half 8 zijn wij ook op pad voor een van de zwaarste etappe’s. Het is maar 19 km, maar zwaar! We stijgen licht en op het moment dat we op de boven op de berg zijn begint het! We waren er al bang voor en hebben direct onze regenkleding aan getrokken. Maar goed ook want even later zou het te laat zijn geweest. We lopen dan door een klein paadje naar boven en komen bij een heel klein kapelletje waar we droog kunnen zitten en even kunnen rusten. Is maar goed ook want de hele volgende weg tot de dam is er niets meer te vinden. De regen houdt niet op maar wordt erger. We lopen dan al naar beneden door de plassen en het water wat met ons mee stroomt naar beneden, en worden lekker nat. Maar we moeten door, een hele mooie afdaling en toch wel mooie uitzichten die we helaas niet op de foto’s kunnen zetten omdat we gewoon geen zin hadden om te stoppen in de stromende regen.

Eindelijk zijn we bij de dam, die we droog oversteken. Deze dam ziet er smerig en verwaarloosd ui en het water staat te laag om het riviertje in de dal te bevloeien. Ca 1 km na de dam is een bar waar we dan eindelijk na 3,5 uur te rugzak en de natte kleren kunnen uittrekken.

Het is droog na 1 uur zodat we weer vertrekken zonder regenbroek en het blijft droog tot dat we in Grandas aankomen. We hebben dan al wel 6 km bergopwaarts gelopen en zitten weer op een hoogte van over de 700 mtr. Dus bijna 450 mtr. geklommen, waarvan de laatste kilometer door de berg die behoorlijk glad was.

We zitten nu net op de grens van Asturias. Morgen lopen we Galicië binnen. We merken nu al dat het een hele andere omgeving is gaan worden. Hier zijn veel meer daken voorzien van leiplaten en niet meer van gebakken ronde goten. Ook de rotsen op de grond zijn anders, we lopen nu veel meer op leiplaten en stukken lei dan op rotsen. Dit loopt wel gemakkelijker.

Morgen lopen we naar Fonsegrada [Red: Staat ook op de kaart!!]. Ook een behoorlijk eind van 28 km en weer klimmen natuurlijk.

We zitten op dit moment te kijken naar de wedstrijd van Brazilië en lekker te eten samen met 2 andere pelgrims, Vincent uit Slowakije en met Fergan uit Ierland. We vermaken ons prima en dus stop ik maar met dit verhaal.

tot morgen

Hans