Vandaag toch weer een bijzondere dag, ONZE JEROEN IS 25 JAAR GEWORDEN VANDAAG, maar ik was de 1e die hem een sms-je stuurde.
Ja, onze jongste zoon is 25 geworden, ik vind het wel jammer dat ik hem niet persoonlijk kan feliciteren maar bij deze over de website, Jeroen van harte gefeliciteerd, en Evelien natuurlijk ook.
De dag van vandaag begon zoals de laatste dagen. Om 5 uur worden we weer wakker geschreeuwd en om half 7 houdt hij z’n kop weer, kunnen we nog net een half uurtje liggen. De bedoeling was dat we direct na het ontbijt naar de houtzagerij zouden gaan om planken op te halen, maar Eric de “blumber” kwam iets eerder om de drukwaterpomp te controleren. Gisteren liep deze nieuwe pomp niet fijn, blijkt het vlotter in de pomp te blijven hangen dus moesten wij weer naar Takoradi om deze regelklem te verwisselen. Tegen 10 uur waren we bij de houtzagerij en hebben de planken meegenomen die voor ons waren gezaagd. 3 planken van 3 cm dik en een breedte van 30 cm en 3 mtr. lang voor de omheining, maar eerst is de pomp aan de beurt. Deze moet weer omgebouwd worden en opnieuw worden aangesloten en getest.Vergeet het maar, geen stroom, maar dit keer doordat de maatschappij bewust de stroom heeft afgeschakeld om spanningsvrij te werken. Er zijn nieuwe klemmen aangebracht die beter contact hebben dat een los draadje om een draad gewikkeld.
Houdt ook in dat wij de planken niet konden zagen want zonder stroom doe je niets, dus dan maar de laatste 2 palen in de grond hakken.
Tegen 11 uur komt de monseigneur langs met 2 Amerikaanse mannen die met een boot zijn gekomen vol met hulpmateriaal uit Amerika. Ze komen ter plaatse kijken of er hulp nodig is en willen dus voedsel uitdelen aan instanties zoals het weeshuis. De monseigneur is de pastoor van het nevendorp Apoa waar het net zo armoedig is als in Egyam.
Dus wij zijn maar weer aan het hakken gegaan en de ruwe afdak is nu ook klaar. Morgen de dakplaten erop en nog een klein stukje gaas en dan kunnen vrijdag of zaterdag de geiten worden gekocht.
Dat zal een mooi feest geven want die moeten gewoon in het busje worden opgehaald en vervoerd. Wij hebben al bedacht, we binden de poten aan elkaar vast en leggen ze gewoon neer in de bus. Zo ver is het ook weer niet.
Na de lunch hebben we niets meer gedaan, is, ach, jullie weten het wel. Om 4 uur is er weer voetbal, Ghana moet de 1e wedstrijd spelen en alle kinderen willen dat graag zien. Gelukkig wint Ghana met 1-0 en hier hangt een dolle pret.
Tijdens het eten vanavond wordt er nog een nieuw meisje binnen gebracht in het weeshuis door haar Oma. Haar ouders zijn in 3 weken tijd overleden, de Oma kan het meisje van 12 ook niet verzorgen en haar oudere broer en zus kunnen zichzelf ook maar net redden. Ze komt uit het dorp Egyam en ze kan dus op dezelfde school blijven. Het is ontroerend te zien hoe zo’n meisje door de rest wordt opgevangen.
Hier is een ander meisje van ongeveer 8 jaar, Florence en dat is een scheet van een grietje, ze lacht de hele dag, kijkt altijd vrolijk en heeft een heel hoog stemmetje dat overal bovenuit komt. Vanmiddag loop ik naar de materiaal container en komt zij net uit school, ze pakt mijn hand en we lopen samen naar de container toe. Ik vraag hoe het was op school en ze laat mij haar schriftje zien waar ze vanmiddag rekenen heeft gehad. Trots laat ze zien dat ze maar 2 fouten had en daar hobbelt ze weer heen naar de eetzaal.
Zo gaat het hier de hele dag een beetje, de kinderen gaan zo mooi met elkaar om, ondanks dat er toch wel een leeftijdsverschil inzit. Je kunt zien dat ze gelukkig zijn en hebben hier een hele andere toekomst als zo’n klein lemen hutje in het dorp.
Nu, de verjaardag van Jeroen zit er bijna op, mijn tijd ook, ik ga nu slapen en zie wel wanneer ik dit op de site zet.
Welterusten van uut Egyam
Hans uut Twente
Laat een reactie achter