Dag 92: 26 september Nájera – Santo Domingo de la Cazada 25 km

Na de drukte van de grote Albergue en Nájera nu een kleine bij de monniken in Santo Domingo.

Maar een hele rustige wandeling gehad, we( 3en) hebben 1 rustpauze gehad in het plaatsje Ciruena. Een klein plaatsje met een hele grote golfbaan en ook een hele grote wijk met allemaal 2de woningen voor de golfliefhebbers, maar alle woningen waren of dicht of stonden te koop.

Nu in het plaatsje Santo Domingo de la Cazada, waar het een hele drukte is, waarschijnlijk ook omdat het zondag is en iedereen wil de kerk in om de kippen te bekijken. Ja, hier in de kerk zijn 2 kippen in een hok gezet. Een heel verhaal, enkele eeuwen geleden werden hier 2 pelgrims van diefstal beticht en werden ter dood veroordeeld, ondanks dat ze volhielden onschuldig te zijn. Door de twijfeling die daardoor ontstond is besloten er maar 1 op te hangen, de zoon, maar door onverklaarbare redenen ging de zoon niet dood door de ophanging. De hoofdman die hierdoor zo verbaasd was, zei dat hij dat niet geloofde en dat zijn gebraden kip eerder van z’n bord zou vliegen dan dat hij dat geloofde en terstond vloog de kip van z’n bord. Vandaar dat er nu in de kerk een haan en een hen in een hok zitten in de kerk.

Uiteraard is dit voer voor de pelgrims en toeristen die in vele getale hier naar toe komen en overal in het dorpje kun je ook kippenfiguren kopen tot brood toe. Het is trouwens ook een prachtige kerk.

De wandelingen hier worden nu anders, de paden worden langer, kilometers achter elkaar zonder dorpjes ertussen, door de wijnvelden van de rioja en akkervelden. De paden blijven heel breed en soms lopen ze met 4 personen naast elkaar. Dat zijn de Camino toeristen, een hele grote groep Spanjaarden die met de bus worden gebracht op de route, dan 10 tot ca 15 km lopen zonder rugzak of met een klein pukkeltje en dan weer worden opgehaald door de bus en naar een hotel worden gebracht. En net doen of ze heel veel gelopen hebben en doodmoe zijn. Het enigste wat ze doen volgens mij is de hele weg zeer luid en veel kletsen en nog eens kletsen, daarom noemen wij ze ook de Camino toeristen.

Jacob en Reinhard, de 2 mannen waar ik nu veel mee loop, Jacob de Duitser uit München, een vrijgezel van 42 jaar en werkzaam bij de staat als computerdeskundige, een hele gelovige man die al diverse keren in Lourdes is geweest. Reinhard uit Oostenrijk is gescheiden en 48 jaar oud, elektrotechnicus van beroep in een papierfabriek waar hij de plannen voorbereid voor de nieuwe machines. Samen hebben we best lol op de Camino, Jacob kan helaas maar tot 6 oktober blijven lopen want dan moet hij weer terug naar z’n werk. Hij maakt zich nu al druk over zijn terugreis wanneer hij weer met de trein naar Pamplona moet om daar te gaan vliegen.

Reinhard en ik maken ondertussen plannen wanneer we in Santiago aan kunnen komen. Wanneer we ons boekje volgen komen we op 20 oktober aan. We hebben beide ook geen zin om sneller te gaan, we lopen volgens dit boekje tussen de 25 en de 30 km en we kunnen hooguit 1 dag winst halen uit deze etappes. Net zoals vandaag komen we om 12.30 uur binnen en hebben dan nog een mooie halve rustdag , een echte rustdag hebben we dan ook niet (tenminste nog niet) nodig.

Slapen vannacht in een kamer met 6 bedden, 2 belgen en een Finse vrouw slapen hier ook. Lekker klein na die grote slaapplaats van afgelopen nacht, om half 10 is alles al donker en slaapt iedereen hier al, het is een bijzonder leventje hier op de Camino.