Dag 81: 15 september Orthez – Osserian Rivareyte 32 km

Vannacht deden mijn kuiten zeer, mijn achillespees deed ook mee en spieren in het bovenbeen lieten ook van zich horen (voelen).

Maar toen ik vanmorgen weg liep uit de Réfuge was alles over, wat een lekker gevoel. Toch een behoorlijke heuvelachtige dag gehad en geen centje pijn, hoera hoera, ik ben echt blij vandaag. Het was ook een korte route van 28 km, maar om bij ons slaapadres te komen, een Chambre D’otel, moesten we 4 km verder op de route en dat scheelt morgen weer een stuk.

Vanmorgen echt afscheid genomen van Uwe. Hij loopt nu 3 etappes in 2 dagen. Daar had ik geen zin in, ik heb besloten ’t ff rustig aan te doen. Gisteravond hebben we samen nog een paar pilsjes gedronken in een bar, samen nog een beetje gein gemaakt en om 10 uur lagen we allemaal plat.

Om half 6 begon Uwe al te rommelen en om kwart voor 7 is hij vertrokken. In het donker, maar hij moest dan ook bijna 40 km. Nou, hij liever dan ik, het is geen wedstrijd en ik wil graag overkomen zonder al te veel blessures.

Onderweg een aanduiding gemist, dus ik liep verkeerd. Kom ik op de D23 en die kon ik een poos volgen om weer op de route te komen. Blijkt dat ik helemaal niet zo veel heb omgelopen. Loop een bospad in die ook aangegeven is en volg dit pad, zekers een km of 3 door de bossen en weilanden, kom ik op een moment op een harde weg,  komt Michel van rechts lopen. Allebei helemaal verbaasd want ik had hem helemaal niet verwacht en hij mij niet omdat ik van een hele andere kant kwam. Net zo’n ontmoeting als met Annet en José op de 1e dag.

De Pyréenen komen dichterbij.

Samen zijn wij verder gegaan heuvel af en heuvel op en dat op waren meer bergen dan heuvels, maar alles de moeite waard.

Komen wij in Sauvetern de Béarn, moeten we nog een kleine 100 traptreden omhoog om bij de kerk en het centrum te komen. Heb ik meteen mijn suiker nog eens laten prikken, ik dacht na een behoorlijke inspanning is dat wel goed. Oké, had ik dus beter niet kunnen doen, kostte mij (lees ons) bijna 1/2 uur en de uitslag viel mij tegen. 135 op z’n Frans en dat is ca 8 in Nederland, maar ik voel mij goed dus ik neem nog geen actie.

We hebben hier een mooi huis, een aparte slaapkamer waar ik wel door de slaapkamer van Michel moet. Een goede douche en lekkere handdoeken, geen kleintjes die ik bij mij heb van de Xenos waar je alleen het water van je huid mee afwrijft maar lekker goede en laten ze nu ook een weegschaal in de badkamer hebben staan, dus toch nieuwsgierig en toch gewogen.

Vanavond eten we met Pascal, de kok en heer des huizes hier. Morgen gaan we door naar Ostabat en daar hebben we ook een Chambre gereserveerd. Die mensen kennen elkaar allemaal en Pascal stelde dat voor en dat is ook te doen. Laat ik me nog ff verwennen voor ik naar al die Aubergé ga in Spanje.

Ans Maatman alvast gefeliciteerd met je verjaardag. Dat is wel morgen maar dan ben ik ws de eerste. Ik heb je helemaal niet verteld dat ik een goede kennis van de Fam. Brandwacht in Lourdes heb gesproken. Nou, bij deze dan, ik ontmoet zo veel mensen dat ik er soms een paar vergeet. Het waren 7 personen die uit Nijverdal kwamen en jij hebt ze laatst nog ontmoet op een verjaardag van Gerrit. In ieder geval een hele fijne dag morgen.

Nou ik hoop dat jullie weer bij gekletst zijn dus tot morgen als er daar tenminste internet is,

groetn uut Osserian

Hans uut Twente