Dag 76: 10 september La Rèole – Londeix 47 km

Ik ben kapot, werkelijk kapot vandaag, en ik baal ontzettend.

Vandaag in het begin al met pijn in mijn achillespees gelopen, mijn spieren gaat gelukkig iets beter, denk dat ik de oorzaak wel weet.  Ik heb vanaf maandag bijna geen suiker meer gehad, ik heb geen jam of honing meer op mijn brood gedaan maar ik had nog kaas, heb cola light gehaald ipv normale cola en ik werd sneller gammel en mijn spieren begonnen zeer te doen. Ik heb dus gisteren enkele druivensuikers genomen, ben weer begonnen met jam te eten en heb gewone cola gehaald. Vandaag voelde ik mij al een stuk beter te pas.

Alleen die pees is nog opgezet, en met het beginnen met lopen protesteert ie behoorlijk, ik heb gisteren wel een tube zalf gekocht om de pijn te verlichten en dat werkt wel goed maar de pees is wel veel dikker dan de andere pees. Dus morgen wil ik proberen iets minder te lopen maar dat zal toch nog 38 km moeten zijn.  We komen net in een gedeelte Frankrijk waar weinig mogelijkheden zijn om te eten, om eten te kopen en om te slapen, vandaar dat ik nu ook gestopt ben in Londeix een gehucht van 3 woningen en waar dan ook niets maar dan ook niets is te krijgen. Ik heb dus bewust vanmiddag al warm gegeten en voor vanavond heb ik nog wel brood en morgenvroeg krijgen we brood van de boerin die hier de Réfuge beheerd.

Ik wil zo snel mogelijk Frankrijk uit, heb het hier wel gezien en wil naar Spanje. Ik wil de Chemin de Frances volgen. Hier lopen we de laatste dagen alleen over asfalt en langs drukke wegen en dat vind ik helemaal niets. Ik heb nu dus ook in 5 dagen de route voor 7 dagen gelopen. Ben dus 2 dagen ingelopen op mijn schema en volgende week probeer ik dat nog eens te doen. Ik wil ook zo snel mogelijk naar Santiago, denk dat ik heimwee begin te krijgen en denk steeds meer en vaker aan huis. Ik weet ’t  wel, moet ik niet doen, maar toch gebeurt ‘t.

Oke, de Klaagmuur is gesloten, laten we maar naar de dag van vandaag kijken. Vanmorgen zijn we echt uitgezwaaid door mevr. Moreau, een hele vriendelijke vrouw, ze is een heel stuk mee gelopen met ons om ons op de route te zetten, en ze zei tegen ons om de D12 te nemen die is ca 5 km korter dan de route, dat was ook zo maar wat ze er niet bij gezegd heeft dat deze veel drukker is en de auto’s brullen langs je heen.  Gelukkig hebben we na Bazas weer de route kunnen volgen, maar die liep dood tegen een nieuwe autobaan op.  We moesten dus over de sloten, door de bermen wat alleen nog maar zand en blubber was, naar het asfalt van 20 mtr. breed waar over een tijdje de vrachtwagens brullen en waar nu 2 pelgrims uit Duitsland en Nederland hun voetstappen achter lieten. We komen dus weer op de route na c.a 3 km en volgen nu een oude spoorbaan die 5 km lang is rechtdoor gaat maar ook zonder hoogte verschil, wanneer je niet moe bent en geen zere pezen hebt is het een prachtige weg. Morgen doen we dat weer maar dan ca 20 km rechtdoor, door een bos en echt horizontaal.

Komen wij in de Réfuge aan vind Uwe het maar niets, hij wil verder gaan nog 5 km, naar een hotel, ik heb er geen zin in ik vind 47 voor vandaag meer dan genoeg dus besluit hier te blijven, misschien dat we elkaar morgen weer treffen maar dat zien we wel, zondag zouden we toch allebei een andere route hebben dus we gaan ws 2 dagen eerder uit elkaar.

We gaan samen met Michel een Fransman die hier ook is gekomen samen eten klaarmaken. Ik heb nog soep en we hebben 2 eenden eieren gekregen, waar we een omelet van maken en wat brood er bij dan hebben wij weer genoeg.  Ga vroeg op bed om mijn pezen rust te geven en ik hoop dat ik beter slaap dan de afgelopen nachten want dat was maar een paar uur. Meestal lig ik na 3 uur al wakker te kijken naar het plafond en lukt het niet meer om te slapen.

Mijn verhaal is klaar, dus de groet uut Londeix

Hans uut Twente