Gedicht:
Ingezonden door: Ria
Pelgrim
Wat zich gaande voltrekt
in de ziel van de pelgrim
is niet een toenemend verlangen
naar het bereiken van zijn reisdoel
niet het vinden van het heilige
aan het einde van zijn bedevaart
maar zijn overgave aan de ruimte
aan de kiezels op zijn pad
zijn besef van niet-weten
zijn afdalen in de leegte
Zijn voeten worden zijn vrienden
de regen zijn lijden
zijn angst wordt gericht
naar de honden langs de weg
het vele legt hij af
en hij rust in het Ene.
Al trekkend komt hij nergens
voortgaande bereikt hij niets
maar zijn vreugde neemt toe
om een bloem en een krekel
om een groet en een onderdak.
Zijn reisdoel en zijn thuis
vloeien samen aan de horizon
hemel en aarde vinden elkaar
op het kruispunt van zijn hart.
Het heilige verdicht zich
in de dieren en de dingen
Zijn aankomst ligt verborgen
in de wijsheid van het Zijn.
Catharina Visser (in: Door schemering en dageraad)
Foto:
Ingezonden door Rutger (collega Thijs)
Zelfs in Haarlem weten ze waar Santiago ligt!
Vanuit Haarlem
respect
mooi Ria!
Wat mooi, Ria!
Ja, er lopen vele wegen naar Santiado de Compostela
Hier wordt je stil van, prachtig gedicht
Hoi Hans,
Ik ben weer thuis uit Lourdes.
Prima terugreis, alleen veel oponthoud in Belgie. Een weg afgesloten,
Als im Lieke en Wilma zie zal ik de knuffels doorgeven.
Ik denk met plezier terug aan de fijne dagen die wij, Peter, gerda Jan en Jef met je doorgebracht hebben, vooral aan tafel bij Bon Pasteur.
Ik ben benieuwd hoe je er nu uitziet!!
Zonder baard??? Had je dan een scheerapparaat bij je??
Succes en verzorg je voeten goed.
Groetjes,
Joke
Wat een toepasselijk gedicht,
inderdaad…hier wordt je stil van!!
Mooi hoor Ria,groetjes harrie en ans.