Dag 64: 29 augustus Périgueux – Lourdes (Trein)

Vandaag al een echte relaxdag, maar toch vroeg uit bed.

Arthuro maakt mij vanmorgen al om half 7 wakker. “Hans, Hans, you have to come out of bed”. Oke, dus nog ff dommelen en er dan maar uit. Wassen, kleren aan en de rugzak inpakken. Was al bijna gebeurd maar de laatste dingen worden er in gestopt.

Om half 8 zitten we aan het ontbijt met de heer en mevrouw Voisyn. Hij eet niet maar rookt des ter meer. Oke, geen probleem, het is zijn huis al is het niet fijn. Tegen 8 uur naar het station, dat is ongeveer 10 min. lopen. We zijn ruim op tijd. Arthuro is meegelopen om zijn backpack daar in de bagage te zetten maar die is er niet en besluit dan om met mij mee te treinen naar Bordeaux. Hij kan z’n ticket veranderen, dus met een boemeltje ca 1,5 uur in de trein naar de volgende plaats.

In Bordeaux aangekomen ziet Arthuro dat hij direct met de TGV naar Irun kan rijden en dan door naar Spanje naar z’n eigen huis en hij doet dat dan ook. Dus afscheid genomen met pijn in onze harten. We zijn echte vrienden geworden op deze camino en hij vertrekt. Misschien dat hij volgend jaar met mij de 4daagse in Nijmegen gaat lopen.

Zelf moet ik tot 1 uur wachten op mijn trein en dat duurt lang zeg. Je eet een broodje, drinkt een kop koffie en wacht. Praat nog ff met een Duitser die met de trein naar St. Jean Pied de Port gaat om daar te gaan lopen naar Santiago en ja hoor eindelijk is het zover. De trein komt eraan maar ik sta op het verkeerde perron dus gauw naar beneden en weer omhoog om mijn wagon te zoeken. 07 plaats 33, deze is gereserveerd en dat klopt, hier zit op dat moment nog niemand.

Om 4 uur lopen we Lourdes binnen. Alles is bekend, het station, de weg naar het centrum en die pak ik dan ook meteen. Loop de heiligdommen op en ga direct naar de kaarsen. Ik koop een mooie kaars die ik voor alle mensen en ook voor mij op wil steken bij de grot. Daar is het behoorlijk druk en ik loop er voor langs naar de kaarsen om mijn kaars daar te laten branden. Heel bijzonder, sta je daar met je 16 kilo zware rugzak voor de grot zonder bedevaart, toch ff slikken.

Dan door naar de bus van de cité St. Pierre. Deze is ca 2 km boven Lourdes, maar eerst mij aangemeld bij de receptie. Deze belt naar boven om te zeggen dat er een pelgrim aankomt en inderdaad, die komt een half uurtje later met de bus naar boven. Eerst melden bij het Accuille. Naam, adres, plaats en natuurlijk een stempel van de cité die wil ik graag hebben, dan naar een van de 8 huizen die hier zijn.

Ik zal proberen uit te leggen wat de cité is. Dit is een dorpje voor ca 300 mensen die geen financiële mogelijkheden hebben om een volledige bedevaart te kunnen betalen. Deze worden dus gefinancierd door de kerk of door caritas en komen uit de hele wereld. Als pelgrim heb je altijd voor 1 nacht een slaapplaats en 1 diner en ontbijt. Dat alles voor een vrije gift, dus ik slaap hier vannacht en heb net hier gegeten. Echt heel bijzonder om hier te zijn met al die mensen. Zelf ga ik altijd met een bedevaart hier naar toe om de pelgrims te laten zien wat hier allemaal is en die zijn altijd onder diepe indruk wat hier gebeurd. Maar nu ik hier ook slaap en mee eet met al die mensen ben ik toch echt diep geraakt. Het gaat hier op een bepaalde manier heel rustig aan toe. Iedereen wacht tot 7 uur totdat de deuren opengaan voor het diner. Met 2 rijen dik worden wij door allemaal vrijwilligers geholpen. Een kop soep, een visschotel, een bordje sla, een stukje kaas en fruit na. Dit bestaat uit een appel peer of banaan. Uiteraard staat er iemand achter de wijnbar om de mensen 1 glaasje rode wijn te geven zoals het ook in de hotels hier toe gaat. Zelf zat ik met een groep Kroaten te eten.

Na het eten pakt iedereen zijn lege bord en brengt deze naar de keuken toe, ik ook dus. Staat daar een groep Kroaten de keuken toe te zingen in het Kroatisch om deze mensen te bedanken voor hun vrijwilligerswerk en omdat het de laatste avond van ze is. De vrijwilligers waren zéér onder de indruk van de onverwachte geste van deze mensen wat ook zeer bijzonder was. Ook ik was en ben nog steeds onder de indruk wat hier gebeurde vanavond.

Morgen ga ik naar Gerard van Tiel en Paula. Deze mensen verzorgen al jaren de rolstoelen en alle ander materialen die nodig zijn hier in Lourdes en ik ga hem helpen de rolstoelen naar de hotels te brengen. Hij is erg blij met mijn hulp want anders moet hij het alleen doen.

In een kleine ruimte naast het kantoor kan ik nu internetten en jullie op de hoogte houden. Waar ik morgen slaap weet ik nog niet maar dit wordt wel vervolgt, dus tot morgen.

En als er vragen zijn hoor ik die graag!

Groetn uut Lourdes

Hans uut Twente