Dag 55: 20 augustus St. Entienne de Fursac – Châtelus-le-Marcheix 25 km

Vandaag een hele rare dag, het begon al op een aparte manier.

Toen wij vanmorgen wakker werden om half 7, want wij wilden vroeg weg vanmorgen, zag Sjouke dat de rechter voorband van de auto plat was. Dus meteen de band eraf en de reserveband erop, ontbijten en dan met elkaar in de auto naar Fursac.

Komen wij vlak voor Fursac, kom ik er achter dat ik de wandelstok tegen de caravan heb laten staan. Stom vergeten en dat is natuurlijk ook stom van mij. Met Elly en Sjouke afgesproken dat zij mij gewoon wegbrengen naar Fursac en dat zij daarna de band laten plakken en dan de stok naar mij brengen waar ik dan ook ben.

Gauw nog enkele zware dingen uit de rugzak gehaald (Sjouke bedankt voor de tip) en in de auto gelegd en toen op pad. De route vandaag weer afgesneden, scheelt mij ongeveer 10 km. De GR 654 is een hele mooie tocht maar gaat bijna helemaal door bospaadjes terwijl een andere route ook naar Santiago veel over de kleine D wegen gaat. Dat scheelt al gauw 5 dagen in 3 weken en dat is eigenlijk te veel, dus vandaag de andere route gelopen. In het dorpje Arrénes kom ik een Franse pelgrim tegen en we lopen een stukje samen op. Bij de kerk gaan we samen wat eten. Komt er een dorpeling naar ons toe en vraagt of wij nog iets nodig hebben. Nee, dat hebben wij niet. Komt ie ff later met een grote boodschappentas aanzetten met 2 ltr water, zak grote chips, 2 doosjes met lange vingers en nog een doos met koekjes. “Voor onderweg”, zegt hij erbij en wenst ons veel succes. Uiteraard hebben wij deze spullen verdeeld en meegenomen.

Na deze stop beginnen wij langzaam te klimmen, eerst over de D weg, maar stil aan over de bospaadjes, en maar klimmen en maar klimmen. Blijkt dat wij vandaag het hoogste punt bereiken voor de Pyreneeën, nl een hoogte van 666 mtr. Net toen wij weer op de D48 lopen en ff uitblazen, komt een oude bekende ons achterop. De Spanjaard die wij al vaker in refugios hebben ontmoet. Nog ff later komen 2 Canadezen erbij en wij besluiten om in St Goussaud samen te lunchen. Op dat moment krijg ik ook een sms-je van Elly waar ik loop om mijn stok te brengen, dus even later komen zij er ook bij zitten en genieten van het pelgrimsleven op een terras. Een grote mengelmoes van nationaliteiten en Engels is de voertaal.

Na bijna 1 uur gezelligheid besluiten de 1^e weg te lopen, de 2^e volgt al spoedig en ik wil ook wel weg. Elly en Sjouke brengen mij gauw de spullen die ik achter heb gelaten ivm het gewicht. Nu zal ik toch alles zelf moeten dragen om verder te komen want het afscheid met Elly en Sjouke zal nu definitief zijn. Met tranen in mijn ogen knuffel ik ze allebei. Ze hebben mij 4 dagen ontzettend veel geholpen, gezelligheid gegeven en mij gebracht en gehaald wanneer dat nodig was. Elly en Sjouke, hééééél erg bedankt voor alles en voor de overnachten in de caravan, een hele goeie vakantie verder zonder de pelgrim.

Dus nadat ook ik verder ben gelopen, kom ik al snel de anderen weer tegen. Wij hebben afgesproken om in dezelfde Gité te overnachten en te eten, dus we lopen samen op. We komen ook samen aan in de Gité en installeren ons, lekker douchen, wassen en ontspannen. Even later komt er nog een Fransman bij, zodat wij met 6 personen zijn in deze Gité. Er is dus geen plaats meer in de herberg voor anderen.

Zit ik buiten om internet te vinden, NEE DUS, hoor ik Nederlands praten in een huisje tegenover ons. Blijkt dat deze mensen net 3 weken geleden dit huis hebben gekocht en daar aan het werk zijn. Uiteraard wordt over onze slaapplaatsen gepraat en zij zijn wel nieuwsgierig hoe dat er allemaal uitziet. Nou, voor wat hoort wat, ik laat jullie de Gité zien en jullie brengen een fles wijn voor ons mee. Nu, de fles wijn zijn er 2 geworden, een witte en een rode, dus vanavond kan het best gezellig worden met elkaar.

We gaan nu samen 1 pilsje drinken in het plaatselijke café die tot 6 uur is gesloten, samen eten koken en opeten en dan zien we wel weer verder wat we doen.

Jullie ook allemaal een prettige avond en tot de volgende keer.

Hans