Dag 18: 14 juli Namur-Abdij Leffe 38 km

Vanaf mijn kamer in de Abdij

Wat een dag zeg. Weer bijzondere ontmoetingen en een noodweer gehad.

Laten we maar bij het begin beginnen. Eerst in Namur geprobeerd een boekje te vinden van de GR 654, deze is in Nederland uitverkocht dus ook in België. 3 boekwinkels afgegaan maar niets gevonden. Waarom is dit boekje zo belangrijk voor mij? Omdat hier in hele kleine kaartjes de routes in staan met nummers die weer terug te vinden zijn in de Nederlandse beschrijving.

Dus pas om 10 uur vertrokken. Langs de Maas gelopen omdat ik de tekst niet vertrouw zonder die kaarten, (ben al 2 dagen achter elkaar verdwaald). Bloedheet langs de Meusse, maar je gaat door en er komt geen eind aan. Ondertussen gebeld naar Abdij de Notre Dame Leffe voor een overnachting. Geen probleem, ik was welkom. Kom ik 2 fietsers tegen die ik al eerder had gezien onderweg en nu kwamen we aan de praat met elkaar, Hans uit Doorwerth en Richard (Engelsman) uit Maastricht. Zij hadden nog geen plaats voor de nacht en dus de telefoonnummers uitgewisseld zodat ook zij konden bellen naar de Abdij. Tegen 3 uur begon het donker te worden, tegen half 4 werd het nog donkerder en tegen 4 uur werd het raadzaam om een schuilplaats te zoeken. Niets te vinden. Lange weg zonder bewoning te gaan, dus ik besloot om ca. 1 km terug te lopen want daar had ik wel een goede schuilplaats gezien. Niet overbodig trouwens, want ik was net 5 min. op de schuilplaats en daar breekt mij toch een noodweer los, hagelstenen als duiven-eieren, harde windstoten en slagregens. Heeft meer dan 1 uur geduurd. Alles werd weer vrij rustig, dus toch maar mijn regenjas aangetrokken en vertrokken. Kom ik op het punt waar ik was omgekeerd, moeten de weergoden mij toch nog hebben. Eerst zachte regen en daarna harde regen. Intussen een sms gehad van Hans. Op de fiets waren zij net op tijd in Leffe aangekomen en een beetje de route uitgelegd hoe ik moest lopen. Nog 4,8 km dus en dat in de stromende regen.

Kom ik aan in Leffe bij de Abdij, alle deuren dicht, Vesper viering. Duurt tot kwart voor 7, dus wachten, maar daar had ik geen zin in. Hans gebeld en die deed de deur voor mij open. Groot probleem daar. Helemaal geen stroom, in de hele omgeving was alles uitgevallen (achteraf tot 12 uur ’s nachts), dus dat was geen warm eten maar een hele eenvoudige broodmaaltijd met de paters.

Een hele oude Abdij van 1102, met diverse bijgebouwen. Leuke paters, ook jonge die wel wilden praten. Maar om half 10 werd het in het gebouw al behoorlijk donker dus toch de kamer opgezocht. Mijn kleren waren al bijna droog op mijn sokken na, maar nog steeds niet gedoucht omdat de pompen het niet deden.

Nou, het slapen in zo’n oud gebouw is ook niet alles. Om half 3 gaat ineens de slaapkamerdeur open. Schrik je wild, maar dat was de wind. Mijn wandelstok voor de deur gezet, maar even later weer die deur open, zullen toch geen spoken zijn hier? Ja hoor, zo slaap je lekker. Gebeurde nog 1 keer weer en toen dacht ik, dan maar met de deur open slapen en laat ze dan maar binnen komen. Om 6 uur de wekker, om half 7 naar de kerk samen met de paters die daar zingend het evangelie deden en gebeden zongen. Schitterend om een keer mee te maken.

Om 8 uur ontbijt, tegen 9 uur vertrokken. Weer klopte de tekst niet, zonder kaart is dat niks waard, balen balen. Ineens een helder idee, Tonnie Kroeze zijn broer (Henk) heeft de tocht in 2008 gelopen, misschien heeft hij nog dat boekje. Gebeld en ja hoor, hij heeft ‘m nog en onze Jeroen haalt deze vanavond op en Ewald en Wim die morgen komen, kunnen dat boekje dan meenemen. Probleem opgelost.

Zit nu in een Chambre ‘de Hotel. Net lekker gedoucht en zo meteen lekker warm eten. Morgen een heel eind lopen naar een hotel waar we met z’n 5-en kunnen slapen. Lijkt mij gaaf met elkaar daar. Denk dat ik dan daar meteen een rustdag neem zodat ook de motorrijders de spullen kunnen laten liggen.

Lang verhaal vandaag maar het was weer prachtig.

Groetn uut Hastiére

Hans uut Twente