Een dag met afscheid en ook met bijzondere ontmoetingen.
Vanmorgen na het ontbijt afscheid genomen van de 2 Canadezen Mary en Jean-Marc, een bijzonder stel. Zij verzorgen nl de coördinatie van de Canadese Pelgrims die de Camino willen lopen en elk jaar doen zij zelf ook een klein stukje. Dit keer vanaf Vezulay naar Limoges en nu nog een kleine vakantie er achteraan.
Bij het uitlopen van de stad Limoges, wat met veel problemen ging want de route was slecht tot niet aangegeven. Na diverse keren vragen lukte het wel. Een best grote stad met veel bijzondere gebouwen maar ik heb daar geen oog voor. Vind het best mooi en leuk om te zien maar om elk gebouw en elke kerk binnen te gaan kost gewoon te veel tijd. En overal foto’s maken is best leuk maar dan moet je de gegevens er ook meteen bijzetten.
Loop ik op de rue Marie Curie, zie ik in de verte ook iemand lopen met een rugzak. Ik kom steeds dichterbij en op een rotonde zien wij elkaar. Zij wacht op mij en wij stellen ons aan elkaar voor. Zij zegt: “ja, jij bent Hans, die sprekend op van Gogh lijkt.” Dat gaat de Camino nu over, iedereen weet nu dat er een van Gogh in Frankrijk loopt en daar wordt op gelet. Uiteraard vraag ik aan Eloïse hoe zij aan deze gegevens komt. Deze heeft ze van een andere pelgrim gekregen, van Matteau, dus er wordt toch wel op je gelet op de tocht. Fijn om dat te weten.
Na een mooie tocht en veel gekletst, want dat kan deze Parijse heel goed, lopen wij het dorpje Flavignac binnen. We melden ons bij de Marie (de burgemeester) en krijgen de sleutel van de Gité.
Net op het moment dat ik mij wil gaan douchen, Eloïse is naar de winkel om wat bier te halen, komt er een vrouw vragen of ze water mag hebben. Uiteraard mag dat. Zij kwamen net aanrijden met ca 5 personen die de kerk binnen gaat. 1 van de 5 is een priester en die wil de mis gaan doen in deze kerk die tegenover ons verblijf is. Zij vraagt of ik ook naar deze mis wil en natuurlijk wil ik dat wel. De mis is in het Latijns dus dat komt goed uit. Kan ik helemaal volgen en ook meedoen. Even later komt Eloïse ook binnen en gaat naast mij zitten. Na de viering maken wij kennis met de priester en de familie en wij vertellen dat wij tegenover de kerk een huisje hebben. Zij gaan met ons mee om dit onderkomen te zien, hoe klein deze ruimtes zijn waar we vandaag met z’n 3en verblijven maar waar plaatst is voor 4 pelgrims.
Na een heel gezellig half uurtje gaat de familie verder en kan ik mij douchen. Net ook kennis gemaakt met de buren maar ook die kunnen niet op internet komen, wat een land wat een land.
Tot morgen
Jammer, jammer, 😥 😥 we wachten met smart, Hans!
Ha Hans,
wat gaat het naar wens; zo fijn om te lezen dat je al zo ver bent en ook zulke moooie ervaringen opdoet.
Heb veel respect voor je enorme doorzettingsvermogen, vooral als het zo heet is en er er vele km voor de boeg zijn.
Nog even en dan ben je “thuis” in Lourdes voor een rusttijd nietwaar?
Hartelijke groet van Jeanette
zoals ik al vaker heb gezegt, de wereld is klein! iedereen kent elkaar!
succes pa! het gaat je lukken 🙂 kijk nu al uit naar oktober!! dan komen we je halen!!
groetjes Jeroen
Lieve van Gogh papa!
Geweldig dat ze je nu zo herkennen! Er staan leuke nieuwe foto’s op de site. Dat je je ‘leuke’ grijs-rode baard laat staan hoort wel een beetje bij het pelgrim zijn he! Maar als je thuis bent…… Laat hem dan maar mooi in Spanje achter!
Liefs Mem