6 februari 2018 Puerto Natales Chili

Afgelopen nacht heb ik een klein berichtje geschreven van gisteren en onze problemen, maar nog niet alles.

We zitten hier in Zuid Amerika in de zomer en dat betekent ook dat het hier langer licht is en s’ morgens ook eerder de zon opkomt. Gisteravond reden we pal naar het westen en hadden continu de zon in ons gezicht. Omdat deze steeds lager kwam te staan hebben we afwisselend op kop gereden, Thijs, John en ik. We hebben de laatste 100 km door die oponthouden alleen gereden met achter ons de volgwagen. We reden continu op zwaar gravel en hadden moeite om de sporen van de weg te zien. Kwamen we buiten die sporen dan klapperde het stuur in onze handen en hadden we moeite om weer terug te komen in het spoor. Onze snelheid was dus ook een stuk lager dan normaal en dat was mede de oorzaak dat we later binnen kwamen. Uiteraard waren de anderen blij dat ze ons zagen en verbaast dat wij deze problemen hadden gehad. Samen hebben we een biertje gedronken een snelle hap genomen en om 12 uur waren we in onze kamer. De rest had ik al geschreven.

Een ander punt is bijvoorbeeld nu, het is nu 11 uur 30, ik zit op bed mijn verhaal van vandaag te tikken (komt er zo aan), maar bij jullie is het nu 3 uur 30, dus jullie lezen onze verhalen pas de volgende dag, tenminste dat denken wij dan.

Maar eerst iets anders. Onze groep bestaat uit 11 personen: Eduardo uit Peru is onze gids en reisleider, Dietrich uit België, maar al 20 jaar wonend ook in Peru, is onze chauffeur van de volgauto en technische man. Dan zijn we met 9 rijders, 3 uit Canada, Linden, Dennis en Ted, 4 uit  de VS, Joe, Martin, Chris en John en wij 2en dus uit Nederland. Dat betekent een mooi internationaal gezelschap. Onze voertaal is dus ook Engels. Gelukkig spreekt Thijs dit heel goed en ik red mij er prima mee.

Over vandaag; weer een lange dag, zelfs nog meer kilometers dan gisteren en we begonnen weer op gravel. Wel op een weg die vernieuwd wordt, maar omdat deze naast de oude weg ligt wordt hier nog niet op gereden. Dat betekent dus weer 100 km door hobbels en kuilen. Joe rijdt meestal voorop omdat hij navigatie heeft en de rest volgt dan op stofwolk afstand. Dit keer was ik no. 2 en samen hadden we best de snelheid erin. Blijkt dat wij bijna 25 minuten voor de rest hebben gereden maar dat wisten we pas toen wij weer op asfalt kwamen te rijden. Uiteraard wordt er dan gewacht op elkaar totdat de snelheid en formatie weer verandert. We rijden met 4 BMW en 6 Suzuki’s. Helaas is 1 van de BMW’s defect en staat op de aanhangwagen achter de volgauto en zit Eduardo ook in deze auto, vandaar dat Joe op kop rijdt.

Na 200 km komen we bij de ferry waar wij de Bahia Azul moeten oversteken. We wachten bijna 1 uur en pakken een bakje koffie en eindelijk kunnen we met ca 40 auto’s en vrachtauto’s en onze motoren de oversteek doen. Deze duurt toch zeker een half uur maar dat is zo voorbij. Wij rijden van de boot en maken meteen gas. We rijden op een zeer mooie asfaltweg en hebben de hele dag ook geen gravel meer, but still 250 km to go.

We rijden langs de overkant van de baai linksaf weer langs de baai maar nu aan de andere kant. Wanneer we weer naar het westen rijden hebben we de wind vol tegen en zelfs iets van links. Dat betekent dat we werkelijk hangen in de wind en op moeten passen dat we niet van de weg worden geblazen. Houdt ook in dat de snelheid omlaag gaat maar jee, wat is dat nu, staat Chris naast de weg zonder benzine, ondanks dat we vlak na de ferry getankt hebben. Twee km verder staan Joe en Martin ook naast de weg. De BMW’s zijn allemaal zonder benzine komen te staan door de harde wind en hoge snelheid die we toch rijden. Gelukkig gaan de Suzuki’s goed door, alhoewel mijn machine ook af en toe begint te stotteren. Snel op reserve gezet onder het rijden en we halen ook net op tijd Puerto Natales.

Hier tanken we met elkaar alle machine’s weer af zodat we morgen verder kunnen gaan naar wat een van onze mooiste dag moet worden, nl het nationale park van Chili waar gletsjers zijn en ontzettende mooie uitzichten. We verheugen ons er echt op. Het kan zijn dat de harde wind (windkracht 10) nog roet in het “rijden” gooit maar dat zien wij morgen en jullie lezen het overmorgen.

Voor nu welterusten

Hans