14 mei 2012 Kigali (Rwanda)

We zijn nu 3 dagen hier, gisteren (zondag) hebben we niets kunnen doen, maar vandaag zijn we druk geweest.

Wij zijn druk geweest met niets doen. Wij werden om 9 uur opgehaald door onze chauffeur en begeleider Piet, een Nederlander die hier al 4 jaar woont, en zijn direct naar de containers gegaan. Daar aangekomen op het containerterrein moesten wij onze paspoorten inleveren en kregen een badge om voor visitor. De containers opgezocht en wat blijkt, ze zijn bijna helemaal uitgepakt. Op 3 verschillende plaatsten staat wat, maar het ergste is dat de 2 machines gewoon buiten staan met 1 klein zeiltje erover heen. De bovenplaat van deze machines zijn al rood verroest. In de container is het ook een puinhoop, alles ligt door elkaar maar ze worden nog niet vrij gegeven.

Wij gaan na een dik uur verder naar het kantoor van de douane, in het centrum van Kigali. Op de 9e verdieping zit de ambtenaar van invoer buitenland, maar wat blijkt nu, de school waar deze materialen bestemt voor zijn is nooit aangemeld bij het onderwijs, dus eerst moet er een inspecteur komen van het ministerie onderwijs, toestemming geven wanneer de school is goed gekeurd en dan kan de handtekening en stempel worden gezet voor overname en dat alles duurt min. 2 dagen, dus op z’n vroegst krijgen we donderdag de containers vrijgegeven. Dan moeten alle materialen nog naar de school worden vervoerd en op de plaatst worden gezet en dat duurt ook ongeveer 2 dagen, dus dat wordt nog wachten en dan hard werken.

Het is hier in Rwanda slecht geregeld door de man die voor stichting Karibu verantwoordelijk is.

Wij zijn dus ws nog 2 dagen vrij om hier iets te zien van het land. Gisteren zijn Gert en ik met een taxi naar een memorial geweest van de genocide wat hier in 1994 heeft plaatst gevonden. Heel erg indrukwekkend. Het was er redelijk druk en wij zijn hier ongeveer 3 uur wezen rondkijken. Het blijkt dat deze inlandse oorlog tussen de Hutsies en de Tutsies al begonnen is in 1932. Toen hebben de Belgen die op dat moment de heersers waren hier de mensen de stempel gegeven. Die machtstrijd is toen begonnen en in 1990 zijn enkele hutsies begonnen met doodseskaders te vormen die in 1994 zijn ingezet, binnen 100 dagen zijn bijna 1 miljoen tutsies gedood op vreselijke wijze.

Wij zijn lopend een heel stuk terug gegaan en hebben op een gegeven moment een taxi genomen naar het hotel. Om half 5 zijn we naar de kathedraal gegaan voor de H. mis. De kerk kan eigenlijk de naam kathedraal niet dragen, een kerk met een golfplaten dak, 6 t.l. lampen in de kerk, een slechte geluidsinstallatie, maar wel een volle kerk die swingt en heel goed mee zingt met een heel goed koor. Heel bijzonder omdat allemaal mee te maken. Zit nu op de hotelkamer dit verslag te tikken zodat jullie op de hoogte zijn van het wel en wee hier. Het is tot nu toe heel bijzonder hier te zijn, een mooi stel kerels bij elkaar die op elkaar zijn aangewezen en die niets kunnen doen omdat de materialen er niet zijn. Gefrustreerd door de houding van het bestuur hier en machteloze woede omdat wij niets kunnen doen dus wordt vervolgd.

Groetn uut Kigali

Hans uut Twente